Oorspronkelijk uit Pakistan afkomstig, heeft deze plant zich later over de islamitische wereld verspreid, waar ze wordt gezien als een van de planten uit het Paradijs. Dat het gebruik ervan al veel ouder is dan de verhalen uit 1000-en-1-nacht, blijkt volgens een artikel in het maandblad 'Maison du Maroc', dat schrijft over de haren, handen en voeten van Ramses II die met henna behandeld zouden zijn. In Marokko wordt deze snelgroeiende plant hier vlakbij gekweekt, in de regio van Azemmour. Ook groeit ze in de oasen van de Draa-vallei, iets verder weg, namelijk aan de andere kant van het Atlasgebergte. Na de eerste oogst eind mei, begin juni, worden de bladeren gedroogd en tot poeder vermalen. Vermengd met l'eau de rose of gewoon water vormt het een pasta die wordt aangebracht op huid en haar. Het pigment Lawsone -de latijnse naam is Lawsomia Inermis- zorgt voor de typisch roodbruine kleur. Afgezien van de medicinale capaciteiten (anti-roos, en antiluizenmiddel, een koortsdalende werking en anti-migrainemiddel) wordt henna veel gebruikt n de hammam, vermengd met wat citroensap, om de huid te reinigen. En natuurlijk als cosmetisch middel. Geen feest of trouwerij zonder henna-ceremonie, waarbij de voeten en handen van de bruid worden versierd met ingewikkelde florale patronen. (Voor de minder creatieve geesten zijn patronen, een soort omgekeerde plakplaatjes, te koop) En Marokko zou Marokko niet zijn als het bijgeloof niet een rol zou spelen. Henna zou beschermen tegen het boze oog en de djinns, de boze geesten. Het is maar dat je het weet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten