Over mij

Hadi hija hayat, ofwel: Zo is het leven. Voor ons, mijn echtgenoot en mijzelf, speelt dat leven zich af in El Jadida, Marokko, waar we sinds november 2012 wonen. In grote lijnen houden we ons bezig met dezelfde dingen als vóór ons vertrek uit Nederland: werk, vrienden, uitstapjes, boodschappen en sporten in de vrije tijd. Bijzonder zijn de tripjes die we in Marokko kunnen maken en het vrijwilligerswerk, om als gids buitenlanders en Marokkanen rond te leiden langs het architectonisch erfgoed in Casablanca en El Jadida. Maar vaak zit het bijzondere juist in het gewone en alledaagse van leven hier en zijn het juist deze momenten die het bijzonder maken. Een aantal wil ik graag met anderen delen door middel van dit blog. klik vooral onderaan op 'oudere berichten' voor meer posts!

donderdag 8 februari 2018

Er was eens......

Kane ya makane, oftewel: Er was eens.......Kan ya makane is een stichting die zich sinds 2009 inzet voor  de ontwikkeling van kinderen op het platteland. Door middel van theater- en creatieve ateliers als buitenschoolse activiteit, wil het schooluitval tegengaan. Vooral op het platteland is dit een groot probleem. Bovendien bieden drama en creatieve expressie kinderen de mogelijkheid om zich te ontwikkelen en zichzelf te ontdekken. Naast de expressievakken maken ook lessen FLE,  Francais Langue Etrangère, deel uit van het programma  Het idee is dat de kinderen hierdoor voldoende worden gemotiveerd om naar school te blijven komen. Want kinderen op het platteland hebben minder uren school dan in de stad. Eén van de redenen: thuis is elke helpende hand welkom. Het lesprogramma houdt hier echter geen rekening mee, zodat de leerlingen bij lange na niet aan het niveau van de methodes voldoen. Met als gevolg demotivatie en schooluitval. Om dit tegen te gaan werkt Kane Ya Makane samen met 17 scholen; bij Agadir, Marrakesh en El Jadida. Sinds een paar maanden draag ik hier samen met een vriendin mijn steentje aan bij. Elke donderdag rijden we naar een school in Sebt Dioub, zo'n 20 kilometer van El jadida op de weg naar Marrakesh. Op 'onze' school verzorgt Hicham de creatieve ateliers, wij 'animeren' 2 FLE-ateliers met elk 15 leerlingen van 11-12 jaar. Het is dankbaar werk, dit steuntje in de rug voor deze kinderen die volgend jaar hopelijk naar het college gaan. Tegelijkertijd biedt het ons weer een kijkje in het leven op het platteland. Sommige kinderen komen met paard en wagen naar school, anderen moeten lang lopen en zijn afwezig nu het veel regent. Collega's uit Amizmiz, in de Atlas, die we tijdens een scholing in Marrakesh spraken, werken al weken in de kou. Maar de gastvrijheid op onze school is hartverwarmend: elke week pauzeren we samen met de docenten en dan staat de tafel vol met lekkers. Olijven, croissants, mierzoete thee....En als we willen, kunnen we mee-lunchen, want de leerlingen krijgen iedere dag een maaltijd. Vandaag schaft de pot brood,  gevuld met pasta uit een giga pan met dito roerspaan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten