Over mij

Hadi hija hayat, ofwel: Zo is het leven. Voor ons, mijn echtgenoot en mijzelf, speelt dat leven zich af in El Jadida, Marokko, waar we sinds november 2012 wonen. In grote lijnen houden we ons bezig met dezelfde dingen als vóór ons vertrek uit Nederland: werk, vrienden, uitstapjes, boodschappen en sporten in de vrije tijd. Bijzonder zijn de tripjes die we in Marokko kunnen maken en het vrijwilligerswerk, om als gids buitenlanders en Marokkanen rond te leiden langs het architectonisch erfgoed in Casablanca en El Jadida. Maar vaak zit het bijzondere juist in het gewone en alledaagse van leven hier en zijn het juist deze momenten die het bijzonder maken. Een aantal wil ik graag met anderen delen door middel van dit blog. klik vooral onderaan op 'oudere berichten' voor meer posts!

woensdag 16 november 2016

COP 22 in Marrakesh!

Ook in Nederland zal het niemand ontgaan dat de opvolger van de COP 21 uit Parijs, dit jaar in Marrakesh gehouden wordt. Alle nieuwssites berichtten hier al uitgebreid over, en één van de grote acties die door de Marokkaanse overheid is ondernomen, is Operation zéro mica, wat zoveel betekent als ‘geen plastic’. Nu is één van de meest opvallende dingen in Marokko de grote hoeveelheid plastic afval, in de stad maar vooral op het platteland. Overal is duidelijk waar de wekelijkse souk wordt gehouden en in de rivierbeddingen stroomt in de zomer  geen water, maar ze worden gebruikt als afvalstortplaats. Als voorsprong op de COP 22, heeft de overheid dus per 1 juli alle plastic zakken verboden. Natuurlijk houden de grote supermarkten zich hieraan en bieden een alternatief in de vorm van papieren zakken voor groenten en fruit, plastic doosjes (hoezo zéro mica ??) voor olijven en grote tassen voor de rest. Maar de fruitverkoper op straat? De kilo perziken, de kersen en mandarijntjes gaan nog altijd in de plastic zak. De groenteman op de Marché Central heeft een andere oplossing: voor 2 of 3 dirham –afhankelijk van het formaat-  kun je een tas kopen die gemaakt is van oude meelzakken. Stevig en gerecycled materiaal, maar blijft er voor die prijs nog geld over voor degene die de tassen in elkaar stikt? En heeft de overheid de voorraad plasticzakken opgekocht van de man wiens winkeltje tot de nok toe gevuld is met plasticzakken in alle soorten en maten? Zoals in veel gevallen worden maatregelen genomen en daarna maar voor de helft nageleefd, simpelweg omdat er voor veel mensen geen andere mogelijkheid is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten