tranen.......

Vandaag was de laatste dag van onze ateliers FLE op 'onze' school in Sebt. Een kern van trouwe leerlingen was over van de 2x15 waarmee we begonnen. Maar deze leerlingen hadden plezier in de lessen en willen iets opsteken. Dat maakt het ook moeilijk, dit afscheid. Want krijgen deze kinderen die wel willen leren ook andere kansen? Eigenlijk weten we het antwoord al......We wilden deze les bijzonder maken, maar een traktatie is uitgesloten zo midden in de ramadan. Dus hebben we een quiz, en mogen ze posters waar ze al aan hadden gewerkt versieren en afmaken. Thema's die we door het jaar heen hadden aangekaart : de markt, de school, kleding, dieren werden uitgewerkt met tekeningen en collage's. En zoals de leerlingen zich verbazen over de onderwerpen die in een Marokkaanse 'Libelle' staan, zo verbazen wij ons over de verbazing van de leerlingen. En over hun gedrag. We wisten al dat kleurpotloden en stiften de spanning doen oplopen, maar vrijelijk kunnen beschikken over A4-tje's in alle kleuren, dat is teveel, zelfs voor een 12 jarige. Er wordt bijna gevochten om de kartelscharen, de lijm en de A4tjes, alles waar veel kinderen van die leeftijd in Nederland hun neus voor zouden ophalen. Eindeloos en met veel concentratie- van sommigen niet de sterkste kant- blijven ze bloemen maken  Tot we aan het het 'officiele' gedeelte komen. We delen de dossiers uit, waarin we alle 'fiches eleves' die ze tijdens de lessen hebben ingevuld, hebben bewaard. Als souvenir hebben we een A4-tje met een tekst, als bedankje voor hun aanwezigheid bij de ateliers. En dan  barsten sommigen in tranen uit. Saad, kan als eerste  zijn tranen niet bedwingen en schaamt zich er niet voor. Een uitzondering in deze mannenmaatschappij, En als een ander je vervolgens smeekt: 'S'il te plaît, tu viens au college l'année prochaine, s'il te plait?!! dan houd je het zelf ook niet droog, maar kun je je een mooier bedankje voorstellen??!!

De Koning komt! .....of niet? Of toch wel?

Het lijkt een variatie op het bovenstaande thema, het aangekondigde bezoek van de Koning.

Komt hij nou wél, of toch niet? Of toch wel? In ieder geval worden in de stad de nodige vorzorgsmaatregelen getroffen. De weg krijgt een nieuw (dun) laagje asfalt, de stoepranden worden geschilderd in rood en wit -verboden te parkeren- of blauw en wit - parkeren toegestaan. Palmbomen worden geplant langs de boulevard, de middenberm vóór ons huis krijgt nieuwe bloemetjes en overal worden vlaggen neergezet. Overal? Nee, alleen langs de route waar M6 zal komen. Bij het ziekenhuis -waar hij levensmiddelen zal uitdelen vanwege de ramadan, weet ik van horen zeggen-worden tenten geplaatst, plastic geruimd en geveegd. Dat alles was vorige week. Toen kwam er ook een helicopter overvliegen. Maar of de Koning daar inzat betwijfel ik. Geen nieuws over een bezoek aan El Jadida. De tenten staan er nog, de vlaggen ook, maar het opgeruimde veld zal snel weer een openbare vuilinsbak zijn. Hopen dat er maar weer snel een bezoek wordt aankondigd!

les Nuits du Ramadan

Na vijf jaar weten we wel zo'n beetje hoe het er tijdens de ramadan aan toe gaat. Het kanon dat iets vóór zonsondergang op de boulevard klaargezet wordt om bij zonsondergang het breken van het vasten aan te geven. Een spektakel dat we graag aan onze gasten laten zien. En natuurlijk eten wij ook (af-en-toe) een 'ftour', zoals het iftar, het ontbijt hier wordt genoemd. Met dadels, harirasoep, msemn-pannekoekjes, chebekkiyakoekjes die druipen van de honing en heerlijke fruitsappen. Alles om het glucose- en vochtgehalte aan te vullen. Zo gebruikt men een deel van de nacht om te eten en drinken samen met vrienden en familie. Groepen jongeren eten op het strand en maken muziek, anderen laven zich bij Mac Donald's. Inmiddels is het tweede weekend van de ramadan aangebroken. En dat betekent twee avonden met  openluchtconcerten , georganiseerd door het Institut Francais.Met deze keer een bijzondere gast: de Marokkaanse zangeres OUM. We hebben haar eerder gehoord, zelfs ontmoet en verheugen ons op haar concert. Haar muziek is een mix van traditionele Marokkaanse muziek uit de Sahara, gnaoua, jazz, soul en Afrikaanse ritmes. Ze wordt begeleid door een Nederlands-Amerikaanse percussioniste!, een contrabas, trompetist en een 'oud', een soort luit. Oum ziet er altijd prachtig uit; mooie kleurige traditionele gewaden en gracieuze hoofddoek die ze draagt met n 'twist'. De stemming zit er al snel in en het publiek zingt volop mee met bekende liederen.En tot ons genoegen speelt de groep zeker 5 kwartier en bruist het plein in het Parc Hassan II bij het strand. Het is kwart vóór één als we nog een poging doen croissants te kopen voor het ontbijt, maar de bakkers, die toch altijd tot na twaalf uur 's nachts open zijn, hebben hun deuren nu toch gesloten. Met de klanken van OUM's liedjes nog in onze oren lopen we naar huis, langs de cafés waar mannen nog samen van een sapje genieten voordat een nieuwe vastendag aanbreekt en we in de avond van een nieuw concert kunnen genieten. Deze keer een zangeres uit Soudan. Ramadan is zo gek nog niet!  (klik op de video en geniet een beetje mee!)

En nóg n keer Journées Patrimoines, Casablanca 10e editie !,