Stel je voor; een typisch Marokkaans café: ronde tafeltjes voor twee personen, plastic stoelen met modern netwerkpatroon. De stoelen zijn meestal bezet door mannen die allemaal dezelfde kant op kijken; naar buiten. Behalve tijdens een voetbalwedstrijd. Dan draaien de gasten hun stoel richting het tv-scherm, tenminste als de caféhouder een -illigaal- abonnement heeft op de Arabische sportzender beIn heeft geregeld. Gezien de hoge prijs die hiervoor moet worden betaald, kan niet iedereen zich dit thuis veroorloven. Vaste klanten nemen een 'koffieabonnement' zodat ze tijdens wedstrijden recht te hebben op een zitplaats. Dus zitten de café's nu nog voller dan anders, want Marokko speelt de Coupe d'Afrique. De fans, gehuld in winterjassen, of djellaha's zul je gisteren niet hebben horen klagen over de kou. Want na een aarzelend begin van het toernooi, wisten 'les Lions de l'Atlas' na 13 jaar een plaats in de kwartfinale zeker te stellen door met 1-0 te winnen van de 'Olifanten' uit Cote d'Ivoire. Eén van de Leeuwen is Feyenoorder El Ahmadi. Wij volgen de wedstrijd thuis, maar door constante onderbrekingen en beeld dat blijft hangen, zien we pas later dat 'we' gewonnen hebben. Of eigenlijk hóren we het: toeterende auto's rijden voorbij, jongeren op scooters, pick-upwagentjes met knipperlichten aan, half buitenboord hangend en met vlaggen zwaaiend. In Casablanca schijnt het tot in de late uurtjes onrustig te zijn geweest. Zondag de kwart finale, Misschien moeten wij ook maar een stoeltje reserveren voor het geval 'we' winnen, Incha Allah wordt de euforie van gisteren na zondag nog verlengd,
